geraaktheid en je innerlijk kind

Geraaktheid en je innerlijk kind. Ken je die neiging als je diep geraakt bent om direct te willen vluchten, te vechten of te bevriezen? Een groot deel in mijn leven heb ik me laten leiden (of lijden) door deze reacties. De storm aan emoties, coping strategieën of afweermechanismen die in de geraaktheid opkwamen waren vaak zo heftig dat ik er niet mee om wist te gaan. Ik werd er letterlijk een speelbal van.

Als de eerste shock voorbij was verviel ik soms in slachtofferschap of juist boosheid. Ik maakte dan hele gekke bokkensprongen. Pakte mijn spullen en verhuisde letterlijk naar een ander werelddeel of plaats.
Dat gevoel en deze reacties overkomen me soms nog wel eens. Echter lang niet zo extreem meer als vroeger.

Ik leer mijn “gekwetste kind”, “innerlijke rebel” en “boze kind/wreker” steeds beter kennen. Dit zijn de bescherm programma’s die dan aangaan. Mijn gekwetste kind kruipt in de slachtofferrol en kan in de emoties verdwaald raken. Ze gaat uit verbinding en wil het liefste de gevoelens verdoven. (Netflix, hard werken, overpeinzen, druk zijn, middelen, eten). Mijn innerlijke rebel gaat in de valse macht modus. Om de pijn niet te voelen geeft ze liever de ander de schuld of maakt dus die gekke bokkensprongen. Het boze kind /wreker wil het liefste terugslaan vooral met woorden en acties. “Jij doet mij pijn dus ik jou ook.”

Het kunnen venijnige reacties zijn waar niemand beter van wordt. Het lukt me steeds beter als ik diep geraakt word deze “storm” als een soort observator te aanschouwen. Wat er allemaal in mijn lijf gebeurd, welke emoties en copingstrategien de kop opsteken. en hoe ik weer verbinding kan maken met mijn innerlijke kind onder deze afweersystemen. En dat geeft me ook de mogelijkheid om dat innerlijke kind te steunen en soms ook een beetje op te voeden. Als mijn eigen innerlijke vader / moeder.

Ik weet dat ik een ander nooit verantwoordelijk kan maken voor hoe ik me voel. Ja een ander kan me raken. Maar ik ben dankbaar voor wat er geraakt mag worden. Het geeft me de mogelijkheid om mezelf steeds dieper te leren kennen. Mijn innerlijke kind. Mijn grenzen, mijn behoeftes en verlangens.

En ook of deze gebaseerd zijn op een gezonde beweging of vanuit een tekort. Of dat er nog oude nog niet doorvoelde emoties / trauma opgeslagen zit in mijn lichaam. Deze zijn als het ware gestold, bevroren. Door ze met aandacht en liefde te verwelkomen en er naartoe te ademen kan ik ze vrij laten en laten stromen. En daarmee leer ik steeds meer zelf ook echt vrij te zijn.

En ik leer dat ik mijn eigen tekorten / gemis kan vullen. Dat een diepere verbinding met mezelf (en daarmee ook anderen) gaat om volledige acceptatie. Van alles wat ik voel, van elk aspect van wie ik ben. Kunnen rusten in het “zijn” en in het niet weten. Het blijft een wonderbaarlijke reis. Steeds dieper in mezelf. Waar ik het leven vanuit mijn hart helemaal leer verwelkomen.

❤️much love ❤️
Karen Wessels