De Naakte Waarheid… over mijn lijf.

De Naakte Waarheid… over mijn lijf. Ineens stond ik daar… poedelnaakt. Voor een groep van 16 vrouwen. Mijzelf in de spiegel aan te kijken. Ik vond het spannend en ergens ook heel bevrijdend. Om in de liefdevolle bedding van deze sisters mijn naakte waarheid te onthullen. Letterlijk en figuurlijk.

De vraag was: Hoe kijk ik naar jouzelf en wat is de relatie met jouw lichaam? Hou je van jezelf en van jouw lijf? Waar wijs je jezelf misschien (onbedoeld of onbewust) nog af?

Het was de afsluiting van een workshop die Maryam en ik gaven tijdens ons verbonden vrouw retreat. Het thema was zichtbaarheid icm lichaamsbewustzijn. We vroegen de sisters om voor een spiegel te staan en naar hun lichaam te kijken. Om contact te maken met waar ze een oordeel over konden voelen. Of dat ze tevreden waren met hun lijf.

Het doel was bewust te maken hoe de relatie met ons lichaam is. En de uitnodiging om alle delen van ons lijf in liefde te mogen ontvangen.

Heel veel vrouwen hebben namelijk best een heel negatief zelfbeeld. Ik heb dat zelf ook heel lang gehad. Ik had echt een hekel aan bepaalde delen van mijn lichaam.

De oefening riep ook veel emoties op. We hebben samen een heel openhartig gesprek gevoerd met de aanwezige vrouwen. Er kwam veel pijn naar boven. Misbruik, de sexualisatie van het vrouwenlichaam, onderdrukking, onzekerheid, erkenning zoeken, competitie en jaloezie, trends in de media tegen veroudering, schoonheidsidealen en de commercie die daar handig op inspringt. Allemaal invloeden die ervoor kunnen zorgen dat we in een soort zelf afwijzing belanden.

En dat maakte me erg verdrietig. Vrouwen die hun natuurlijke schoonheid niet durven uiten, onderdrukken of verbergen onder een hele dikke laag make-up of kleding.

Want hoe geven we expressie aan ons vrouw zijn? En wat maakt ons nou vrouwelijk? Dat we een jurk aantrekken? Veel make-up? Of sexy kleding? Of kunnen we op een authentieke manier uiting geven aan hoe we ons voelen? Zonder de oordeel van de maatschappij of onszelf? En dat laatste blijkt niet zo eenvoudig.

Ik draag zelf graag jurken en voel me net zo lekker in een paar jeans en stoere boots. Het is een manier voor mij om mijzelf te bekrachtigen in hoe ik me op dat moment voel. Ik doe dat voor mijzelf en niemand anders.

Als laatste was ik aan de beurt en besloot toen helemaal uit de kleren te gaan. Ik voelde toen ik voor de spiegel stond ook blijdschap en kon oprecht zeggen dat ik van mijzelf en mijn lichaam hou!
Ik gun dat iedere vrouw.

Much love ❤️

Karen Wessels