Het leven kunnen nemen. Een mooi systemisch onderwerp waar veel aan vast hangt. Het leven vol-ledig te kunnen nemen, vraagt om moed en kwetsbaarheid. De moed om rouw, schuld en verantwoordelijkheid te nemen over jouw lot. En de kwetsbaarheid om de emoties die hier bij loskomen helemaal te omarmen.
Dan pas kan je je eigen plek aannemen. Er is maar 1 unieke plek en die is helemaal van jou.
Heel lang ben ik bezig geweest met de gedachte dat ik dingen gemist heb. Dat ik iets te eisen had. Dat het niet genoeg was. Ik hield mezelf daarmee ook gevangen in een slachtofferrol en kon daardoor mijn rechtmatige plek ook niet innemen.
Opschonen laat weer stromen in mijn wonderschone leven, wat niet meer rijkelijk vloeit door verroeste patronen en verdrongen verdriet
Tijdens ons “de Verbonden Vrouw” retreat spraken we over “teveel” zijn. Of juist niet genoeg. Een van de lieve sisters vertelde van dit verhaal. Ik post hem hier omdat het zoveel vrouwen raakt. Van vrouwen onderling naar elkaar toe en ook van mannen naar vrouwen.
Ineens stond ik daar… poedelnaakt. Voor een groep van 16 vrouwen. Mijzelf in de spiegel aan te kijken. Ik vond het spannend en ergens ook heel bevrijdend. Om in de liefdevolle bedding van deze sisters mijn naakte waarheid te onthullen. Letterlijk en figuurlijk.
Vandaag start het laatste lesblok van mijn systemische opleiding. Ik slaap in een b&b een half uur rijden vanaf de locatie. Toen ik uit het raam keek zag ik deze bijzondere meneer. Fijn om te zien dat hij zijn kop niet in het zand steekt.
Vandaag liep ik in de appie om wat boodschappen te doen na mijn opleiding systemisch coachen. En bij binnenkomst werd ik vrolijk begroet door een stellage met Valentijnsartikelen. Spontaan sprongen de tranen me in mijn ogen.
Ligt vrijheid in het kunnen bepalen hoe ik mijn leven indeel? In ongebonden zijn? Kunnen werken wanneer of wonen/reizen waar ik wil? Maar is dat wel echt VRIJ ZIJN?
Geraaktheid. Ken je die neiging als je diep geraakt bent om direct te willen vluchten, te vechten of te bevriezen?
Iemand vertelde me laatst dat hij dansen zag als medicijn. Dat vond ik een hele mooie […]